It’s been a while since I feel sounds as music of soul
In time you appear like mist, echo, lyric, departing
From time I protect you as a relic, reminding in silence
You are the breaths which come from the eternal time!
Thoughts hiding from me are lost in dreams
When pieces of my sleep fall into your eyelids,
This world is created from unwritten lines
Left as a hostage in the verge of longing…
There where light and darkness are joined by the hope
When life turns in pieces of flashes
Where often we forget about tomorrow,
There where evenings are measured with prayers
And morning with heart…
There it is you, like dew losing in down.
It’s been a while that I leave my soul free as air
In breeze I turned even the breeze
When I began creating you out of absence
I lost time…
© Irsa Ruçi (Translated by Silva Daci)
Pa kohë…
Kam kohë që i ndjej tingujt si muzikë e shpirtit…
në kohë më shfaqesh mjegull, jehonë, lirikë, në ikje,
prej kohës të mbroj si relike, të kujtoj në heshtje
je frymë që buron mbi kohën e përjetshme!
Mendimin që më rri fshehur e humbas nëpër ëndrra
kur copëzat e gjumit tim bien mbi qerpikun tënd;
kjo botë është krijuar prej vargjesh të pashkruar
lënë peng në pragun e mallit…
Aty ku dritën dhe errësirën i bashkon shpresa
ku jeta kthehet në grimca çastesh
ku shpesh harrojmë se ç’ është e nesërmja,
aty ku mbrëmjet i matim me lutje
dhe mëngjeset me zemër…
aty ndodhesh ti, si vesë që tretet në agim…
Kam kohë që shpirtin e lë të lirë si ajri
në fllad e ktheva madje dhe ëndrrën,
kur nisa të t’ krijoj prej mungesës
e humba kohën…
© Irsa Ruçi
Indian Review | Literature and Poetry | Author | Irsa Ruçi
Indian Review | Literature and Poetry | Translator | Silva Daci
Irsa Ruçi a poet from Albania writes for Indian Review.
Te lumte mendja e ndritur, dora e paludhur, shpirti i pasur, qetesia e spikatur, zemra e ngrohte qe duke i mbledhur te gjitha bashke gjen qetesi ne vargjet pa koment……